Mindfulness tłumaczone jest jako „uważność” lub „uważna obecność”. To świadome doświadczanie życia, jego każdego momentu z życzliwością i akceptacją. Uważność rozwijana jest poprzez kierowanie nieosądzającej uwagi na sygnały wysyłane przez ciało, na myśli i emocje, oraz obserwowanie ich w duchu zaciekawienia i chęci poznania takimi jakie są w bieżącej chwili.

​

Dzięki takiej właśnie obserwacji coraz bardziej siebie rozumiemy i akceptujemy. To z kolei daje nam lepszy dostęp do naszych wrodzonych zdolności. Potrafimy również zauważyć te swoje nawyki myślowe, które powodują niepotrzebne cierpienia. Uważność pomaga te nawyki zmienić, pomaga nawiązać żywy kontakt z doświadczaniem rzeczywistości tu i teraz, przez co życie staje się barwniejsze i pełniejsze, a my żyjemy w zgodzie ze sobą i ze światem.

 

Praktyka uważności rozwija mądrość, serdeczność i wyrozumiałość w stosunku do siebie i innych, poszerza samoświadomość, dostarcza konkretnych metod radzenia sobie z wyzwaniami w codziennym życiu. Uważna obecność w tu i teraz może się też okazać tym wciąż poszukiwanym przez nas szczęściem, poszukiwanym na ogół nie tam, gdzie można je znaleźć.

​

„W wielu językach azjatyckich „umysł” i „serce” to jedno słowo. Gdy więc słyszysz słowo uważność, czyli mindfulness (dosłownie „pełnia umysłu” albo „pełna świadomość), powinieneś równocześnie słyszeć: heartfulness („pełnia serca”, „przeżywanie całym sercem”) – dopiero wtedy zrozumiesz, czym naprawdę jest uważność” (Jon Kabat-Zinn).

 

​

Uważności można się nauczyć. Zapraszam na kurs MBSR.