​​Lucyna Marcinkowska - Wróbel

  

Z wykształcenia jestem psycholożką (studia na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie), psychoterapeutką oraz trenerką MBSR (Mindfulness Based Stress

 Reduction), certyfikowaną przez The Institute for Mindfulness-Based Approaches w Niemczech.

Jestem w trakcie certyfikacji  MBCL (Mindfulness Based Compassionate Living).

​Kieruję się zasadami etycznymi wyznaczonymi przez Europejskie Stowarzyszenie Podejść Opartych na Uważności (EAMBA).

Jestem członkiem Polskiego Stowarzyszenia Nauczycieli MBSR i MBCT. 

​Od 2013 roku prowadzę kursy MBSR. Uważność praktykuję  na co dzień, biorę udział w warsztatach i odosobnieniach z praktyką uważności i współczucia.

Prowadzę warsztaty na temat uważności. 

​

​

Po co to robię?

​

Parafrazując słowa Johna Lennona, po to, żeby życie nie działo się obok, podczas gdy ja jestem zajęta układaniem planów na przyszłość lub rozpamiętywaniem tego, co minęło. Uważność jest dla mnie wewnętrzną busolą wyznaczającą kurs do świadomej obecności w tu i teraz, jest przewodnikiem w powracaniu do kontaktu ze sobą w chwilach zagubienia.

Dzięki praktyce mindfulness zauważam, że kiedy jestem świadoma tego co się ze mną dzieje i obecna w teraźniejszości, świat zaczyna mi sprzyjać. W sposób naturalny rodzi się więc we mnie potrzeba towarzyszenia innym w poszukiwaniu harmonii ze sobą i z otoczeniem.

​

Cenną wiedzę i doświadczenie zdobyłam również poza formalnymi strukturami:

• cierpliwości i zaufania do losu nauczyłam się podróżując autostopem po Europie,

• prozy i poezji surowego życia - pracując w firmie budowlanej,

• skrupulatności - w pracy biurowej,

• wytrwałości - w rolnictwie,

• medytacji zen -  w Związku Buddystów Zen "Bodhidharma”,

• żeglowanie nauczyło mnie, że wszystko co robię, lub czego nie robię, ma wpływ nie tylko na to co dzieje się teraz, ale również na to, co będzie się działo potem,

• zdolność dostrzegania w świecie piękna i dobra, w większej mierze niż brzydoty i zła, przyszła do mnie nie wiadomo skąd .

​

Sporo nauczyłam się od ludzi ze środowisk szanowanych i cenionych oraz z tych, które nie mają dobrej sławy. Wspierając się uważnością i współczuciem, najwięcej uczę się od siebie samej.​